Page:Metamorphoses.djvu/222

OVID oscula iamque manus ad eburnea colla ferenti 33.5 'desinis? aut fugio tecumque' ait 'ista relinquo Salmacis extimuit ' loca' que 'haec tibi libera trado, hospes' ait simulatque gradu discedere verso, tum quoque respiciens, fruticumque recondita silva delituit flexuque genu submisit; at ill scilicet ut vacuis et inobservatus in herbis huc it et hinc illuc et in adludentibus undis summa pedum taloque tenus vestigia tinguit; nec mora, temperie blandarum captus aquarum molla de tenero velami na corpore ponit tum vero stupuit nudaeque cupidine formae Salmacis exarsit, flagrant quoque lumina nymphae, non aliter quam cum puro nitidissimus orbe opposita speculi referitur imagine Phoebus; vixque moram patitur, vix iam sua gaudia differt, 350 iam cupit amplecti, iam se male continet amens. ille cavis velox &dplauso corpore palmis desilit in latices alternaque bracchia ducens in liquidis translucet aquis, ut eburnea si quis signa tegat claro vel candida lilia vitro. ' vicimus et meus est' exclamat nais, et omni veste procul iacta mediis inmittitur undis, pugnantemque tenet, luctantiaque oscula carpit, subiectatque manus, invitaque pectora tangit, et nunc hac iuveni, nunc circumfunditur illac; 360 denique nitentem contra elabique volentem inplicat ut serpens, quam regia sustinet ales sublimemque rapit: pendens caput illa pedesque adligat et cauda spatiantes inplicat alas; utve solent hederae longos intexere truncos, 365 utque sub aequoribus deprensum polypus hostem 340 345 855 202