Page:Metamorphoses.djvu/278

OVID 'nec dubitate, precor, tecto grave sidus et imbrem imber erat) ' vitare meo; subiere minores saepe casas superi. dictis et tempore motace adnuimusque viro primasque intravimus aedes. desierant inbres, victoque aquilonibus austro 285 fusca repurgato fugiebant nubila caelo: inpetus ire fuit; claudit sua tecta Pyreneus vimque parat, quam nos sumptis effugimus alis. ipse secuturo similis stetit arduus arce 'qua' que 'via est vobis, erit et mihi' dixit eadem seque iacit vecors e summae culmine turris et cadit in vultus discussisque ossibus oris tundit humum moriens scelerato sanguine tinctam." 291 Musa loquebatur: pennae sonuere per auras, voxque salutantum ramis veniebat ab altis suspicit et linguae quaerit tam certa loquentes unde sonent hominemque putat Iove nata locutum; ales erat. numeroque novem sua fata querentes institerant ramis imitantes omnia picae. miranti sic orsa deae dea "nuper et istae auxerunt volucrum victae certamine tarbam Pieros has genuit Pellaeis dives in arvis, Paeonis Euippe mater fuit; illa potentem Lucinam noviens, noviens paritura, vocavit. intumuit numero stolidarum turba sororum perque tot Haemonias et per tot Achaidas urbes huc venit et tali committit proelia voce: < desinite indoctum vana dulcedine vulgus fallere; nobiscum, si qua est fiducia vobis, 258 295 300 305