Page:Metamorphoses.djvu/370

OVID aut ub. terrena silices fornace soluti concipiunt ignem liquidarum adspergine aquarum, pectora sic intus clausas volventia flammas gutturaque usta sonant; tamen illis Aesone natus obvius it. vertere truces venientis ad ora terribiles vultus praefixaque cornua ferro pulvereumque solum pede pulsavere bisulco fumificisque locum mugitibus inpleverunt. deriguere metu Minyae; subit ille nec ignes 115 sensit anhelatos; tantum medicamina possunt, pendulaque audaci mulcet palearia dextra suppositosque iugo pondus grave cogit aratri ducere et insuetum ferro proscindere campuma mirantur Colchi, Minyae clamoribus augent adiciuntque animos. galea tum sumit aena vipereos dentes et aratos spargit in agros. semina mollit humus valido praetincta veneno, et crescunt fiuntque sati nova corpora dentes, utque hominis speciem materna sumit in alvo 125 perque suos intus numeros conponitur infans nec nisi maturus communes exit in auras, sie, ubi visceribus gravidae telluris imago effecta est hominis, feto consurgit in arvo, quodque magis mirum est, simul edita concutit arma. quos ubi viderunt praeacutae cuspidis hastas 131 in caput Haemonii iuvenis torquere parantis, demisere metu vultumque animumque Pelasgi; ıpsa quoque extimuit, quae tutum fecerat illum. utque peti vidit iuvenem tot ab hostibus unum, 135 350 120