Page:Metamorphoses.djvu/384

OVID arte suum parili revirescere posse parentem idque petunt pretiumque iubent sine fine pacisci. illa brevi spatio silet et dubitare videtur suspenditque animos ficta gravitate rogantes. mox ubi pollicita est, "quo sit fiducia maior muneris huius" ait, "qui vestri maximus aevo est 310 dux gregis inter oves, agnus medicamine fiet." protinus innumeris effetus laniger annis attrahitur flexo circum cava tempora cornu; cuius ut Haemonio marcentia guttura cultro fodit et exiguo maculavit sanguine ferrum, membra simul pecudis validosque venefica sucos mergit in aere cavo: minuunt ea corporis artus cornuaque exurunt nec non cum cornibus annos, et tener auditur medio balatus aeno: nec mora, balatum mirantibus exsilit agnus lascivitque fuga lactantiaque ubera quaerit. 305 315 320 Obstipuere satae Pelia, promissaque postquam exhibuere fideni, tum vero inpensius instant. ter iuga Phoebus equis in Hibero flumine mersis dempserat et quarta radiantia nocte micabant 325 sidera, cum rapido fallax Aeetias igni imponit purum laticem et sine viribus herbas. iamque neci similis resoluto corpore regem et cuim rege suo custodes somnus habebat, quem dederant cantus magicaeque potentia linguae; intrarant iussae cum Colchide limina natae 364 331