Page:Metamorphoses.djvu/416

OVID venimus et latos indagine cinximus agros. illa levi velox superabat retia saltu summaque transibat positarum lina plagarum: copula detrahitur canibus, quos illa sequentes effugit et centum non segnior alite ludit. poscor et ipse meurn consensu Laelapa magno (muneris hoc nomen): iamdudum vincula pugnat exuere ipse sibi colloque morantia tendit. vix bene missus erat, nec iam poteramus, ubi esset, scire; pedum calidus vestigia pulvis habebat, 775 ipse oculis ereptus erat: non ocior illo hasta nec excussae contorto verbere glandes nec Gortyniaco calamus levis exit ab arcu. collis apex medii subiectis inminet arvis: tollor eo capioque novi spectacula cursus, quo modo deprendi, modo se subducere ab ipso vulnere visa fera est; nec limite callida recto in spatiumque fugit, sed decipit ora sequentis et redit in gyrum, ne sit suus inpetus hosti: inminet hic sequiturque parem similisque tenenti non tenet et vanos exercet in aera morsus. 786 ad iaculi vertebar opem; quod dextera librat dum mea, dum digitos amentis addere tempto, lumina deflexi. revocataque rursus eodem rettuleram: et medio (mirum) duo marmora campo adspicio; fugcre hoc, illud captare putares. 791 scilicet invictos ambo certamine cursus esse deus voluit, si quis deus adfuit illis." 396 770 780