Page:Metamorphoses.djvu/430

OVID vellet emi, tantum patrias ne posceret arces! nam pereaunt potius sperata cubilia, quam sim 55 proditione potens-quamvis saepe utile vinci victoris placidi fecit clementia multis. iusta gerit certe pro nato bella perempto: et causaque valet causamque tenentibus armis, et, puto, vincemur; qui si manet exitus urbem, 60 cur suus haec illi reseret mea moenia Mavors et non noster amor? melius sine caede moraque inpensaque sui poterit superare cruoris. non metuam certe, ne quis tua pectora, Minos, vulneret inprudens: quis enim tami durus, ut in te 65 dirigere inmitem non inscius audeat hastam?" coepta placent, et stat sententia tradere se dotalem patriam finemque inponere bello; verum velle parum est! "aditus custodia servat, claustraque portarum genitor tenet: hunc ego solum infelix timeo, solus mea vota moratur. di facerent, sine patre forem! sibi quisque profecto est deus: ignavis precibus Fortuna repugnat. altera iamdudum succensa cupidine tanto perdere gauderet, quodcumque obstaret amori. 75 et cur ulla foret me fortior? ire per ignes et gladios ausim; nec in hoc tamen ignibus ullis 7 1 aut gladis opus est, opus est mihi crine paterno. illa ımihi est auro pretiosior, illa beatam purpura me votique mei factura potentem." 80 Talia dicenti curarum maxima nutrix nox intervenit, tenebrisque audacia crevit. prima quies aderat, qua curis fessa diurnis 410