Page:Metamorphoses.djvu/460

OVID convaluit, " rogus iste cremet mea viscera" dixit, utque manu dira lignum fatale tenebat, ante sepulcrales infelix adstitit aras "poenarum ” que "deae triplices, furialibus,', inquit « Eumenides, sacris vultus advertite vestros! ulciscor facioque nefas; mors morte pianda est, in sceļus addendum scelus est, in funera funus: per coacervatos pereat domus inpia luctus! 485 an felix Oeneus nato victore fruetur, Thestius orbus erit? melius lugebitis ambo. vos modo, fraterni manes animaeque recentes, officium sentite meum magnoque paratas accipite inferias, uteri mala pignora nostri! 490 ei mihi! quo rapior? fratres, ignoscite matri! deficiunt ad coepta manus: meruisse fatemur illum, cur pereat; mortis mihi displicet auctor. ergo inpune feret vivusque et victor et ipso successu tumidus regnum Calydonis habebit, 495 vos cinis exiguus gelidaeque iacebitis umbrae? haud equidem patiar: pereat sceleratus et ille spemque patris regnumque trahat patriaeque ruinam! mens ubi materna est? ubi sunt pia iura parentum et quos sustinui bis mensum quinque labores? 500 o utinam primis arsisses ignibus infans, idque ego passa forem! vixisti munere nostro; nunc merito moriere tuo! cape praemia facti bisque datam, primum partu, mox stipite rapto, redde animam vel me fraternis adde sepulcris! 505 et cupio et nequeo. quid agam? modo vulnera fratrum ante oculos mihi sunt et tantae caedis imago, 410 480