अ॒हं जना॑य स॒मदं॑ कृणोम्य॒हं द्यावा॑पृथि॒वी आ वि॑वेश ॥६॥
अ॒हं सु॑वे पि॒तर॑मस्य मू॒र्धन्मम॒ योनि॑र॒प्स्व१॒॑न्तः स॑मु॒द्रे ।
ततो॒ वि ति॑ष्ठे॒ भुव॒नानु॒ विश्वो॒तामूं द्यां व॒र्ष्मणोप॑ स्पृशामि ॥७॥
अ॒हमे॒व वात॑ इव॒ प्र वा॑म्या॒रभ॑माणा॒ भुव॑नानि॒ विश्वा॑ ।
प॒रो दि॒वा प॒र ए॒ना पृ॑थि॒व्यैताव॑ती महि॒ना सं ब॑भूव ॥८॥
aháṁ rudrébhir vásubhiç carāmy ahám ādityāír utá viçvádevāiḥ, ahám mitrā́váruṇo ’bhā́ bibharmy ahám indrāgnī́ ahám açvíno ’bhā́. 1.
aháṁ sómam āhanásam bibharmy aháṁ tváṣṭāram utá pūṣáṇam bhágam, aháṁ dadhāmi dráviṇaṁ havíṣmate suprāvyè yájamānāya sunvaté. 2.
aháṁ rā́ṣṭrī saṁgámanī vásūnāṁ cikitúṣī prathamā́ yajñíyānām, tā́m mā devā́ vy àdadhuḥ purutrā́ bhū́risthātrām bhū́ry āveçáyantīm. 3.
máyā só ánnam atti yó vipáçyati yáḥ prā́ṇiti yá īṁ çṛṇóty uktám, amantávo mā́ṁ tá úpa kṣiyanti çrudhí çruta çraddhiváṁ te vadāmi. 4.
ahám evá svayám idáṁ vadāmi juṣṭaṁ devébhir utá mā́nuṣebhiḥ, yáṁ kāmáye táṁ-tam ugráṁ kṛṇomi tám brahmā́ṇaṁ tám ṛ́ṣiṁ táṁ sumedhā́m. 5.
aháṁ rudrā́ya dhánur ā́ tanomi brahmadvíṣe çárave hántavā́ u, aháṁ jánāya samádaṁ kṛṇomy aháṁ dyā́vāpṛthivī́ ā́ viveça. 6.
aháṁ suve pitáram asya mūrdhán máma yónir apsv àntáḥ samudré, táto ví tiṣṭhe bhúvanā́ ’nu víçvo ’tā́ ’mū́ṁ dyā́ṁ varṣmáṇó ’pa spṛçāmi. 7.
ahám evá vā́ta iva prá vāmy ārábhamāṇā bhúvanāni víçvā, paró divā́ pará enā́ pṛthivyāí ’tā́vatī mahinā́ sám babhūva. 8.
C. On the next page is given, in systematic arrangement, a synopsis of all the modes and tenses recognized as normally to be made from every root in its primary conjugation, for the two common roots bhū be and kṛ make (only the precative middle and periphrastic future middle are bracketed, as never really occurring). Added, in each case, are the most important of the verbal nouns and adjectives, the only ones which it is needful to give as part of every verb-system.
