Page:Metamorphoses.djvu/112

OVID cum dea venatu fraternis languida flammis, nacta nemus gelidum, de quo cum murmure labens ibat et attritas versabat rivus harenas. ut loca laudavit, summas pede contigit undas; his quoque laudatis " procul est "ait arbiter omnis: nuda superfusis tinguamus corpora lymphis!" Parrhasis erubuit; cunctae velamina ponunt; una moras quaerit: dubitanti vestis adempta est, qua posita nudo patuit cum corpore crimen. attonitae manibusque uterum celare volenti " i procul hinc" dixit " nec sacros pollue fontis!" Cynthia deque suo iussit secedere coetu. 456 460 Senserat hoc olim magni matrona Tonantis distuleratque graves in idonea tempora poenas. causa morae nulla est, et iam puer Arcas (id ipsum indoluit Iuno) fuerat de paelice natus quo simul obvertit saevam cum lumine mentem, 470 "scilicet hoc etiam restabat, adultera", dixit, " ut fecunda fores, fieretque iniuria part:u nota, lovisque mei testatum dedecas esset. haud inpune feres: adimam tibi namque figuram, ua tibi, quaque places nostro, inportuna, marito." dixit et adversam prensis a fronte capillis stravit humi pronam. tendebat bracchia supplex bracchia coeperunt nigris horrescere villis curvarique manus et aduncos crescere in unguis officioque pedum fungi laudataque quondam ora Iovi lato fieri deformia rictu. neve preces animos et verba precantia flectant, posse loqui eripitur: vox iracunda minaxque 476 480