Page:Metamorphoses.djvu/128

OVID dumque amor est curae, dum te tua fistula mulcet, incustoditae Pylios memorantur in agros processisse boves: videt has Atlantide Maia natus et arte sua silvis occultat abactas, senserat hoc furtum nemo nisi notus in illo rure senex; Battum vicinia tota vocabat. divitis hic saltus herbosaque pascua Neiei nobiliumque greges custos servabat equarum hunc timuit blandaque manu seduxit et illi " quisquis es, hospes" ait, "si forte armenta requiret haec aliquis, vidisse nega neu gratia facto nulla rependatur, nitidam cape praemia vaccam! et dedit. accepta voces hac reddidit hospes: 695 " tutus eas! lapis iste prius tua furta loquetur, et lapidem ostendit. simulat Iove natus abire; mox redit et versa pariter cum voce figura <" rustice, vidisti si quas hoc limite" dixit " ire boves, fer opem furtoque silentia deme! 700 iuncta suo pariter dabitur tibi femina tauro. at senior, postquam est merces geminata, "sub illis montibus"inquit "erunt," et erant sub montibus illis. risit Atlantiades et "me mihi, perfide, prodis? me mihi prodis ?" ait periuraque pectora vertit 705 in durum silicem, qui nunc quoque dicitur index, inque nihil merito vetus est infamia saxo 108 685 690