Page:Metamorphoses.djvu/194

OVID ut fremit acer equus, cum bellicus aere canoro signa dedit tubicen pugnaeque adsumit amorem, 705 Penthea sic ictus longis ululatibus aether moviť, et audito clamore recanduit ira. Monte fere medio est, cingentibus ultima silvis, purus ab arboribus, spectabilis undique, campus: hic oculis illum cernentem sacra profanis prima videt, prima est insano concita cursu, rima suum misso violavit Penthea thyrso mater et o geminae" clamavit " adeste sorores ille aper, in nostris errat qui maximus agris, ille mihi feriendus aper." ruit omnis in unum 715 turba furens ; cunctae coeunt trepidumque sequuntur, iam trepidum, iam verba minus violenta loquentem, iam se damnantem, iam se peccasse fatentem saucius ille tamen " fer opem, matertera" dixit 710 Autonoe! moveant animos Actaeonis umbrae!"720 illa, quis Actaeon, nescit dextramque precantis abstulit, Inoo lacerata est altera raptu. non habet infelix quae matri bracchia tendat trunca sed ostendens deiectis vulnera membris " adspice, mater!" ait. visis ululavit Agaue 725 collaque iactavit movitque per aera crinem avulsumque caput digitis conplexa cruentis clamat : " io comites, opus haec victoria nostrum est! non citius frondes autumni frigore tactas iamque male haerentes alta rapit arbore ventus, 730 quam sunt membra viri manibus direpta nefandis talibus exemplis monitae nova sacra frequentant turaque dant sanctasque colunt Ismenides aras.