Page:Metamorphoses.djvu/242

OVID paenitet: inpositus iam caelo est alter, at alter viperei referens spolium memorabile monstri 615 aera carpebat tenerum stridentibus alis, cumque super Libycas victor penderet harenas, Gorgonei capitis guttae cecidere cruentae; quas humus exceptas varios animavit in angucs, unde frequens illa est infestaque terra colubris, 620 Inde per inmensum ventis discordibus actus nunc huc, nunc illuc exemplo nubis aquosae fertur et ex alto seductas aethere longe despectat terras totumque supervolat orbem. ter gelidas arctos, ter cancri bracchia vidit, 625 saepe sub occasus, saepe est ablatus in ortus, iamque cadente die, veritus se credere nocti, constitit Hesperio, regnis Atlantis, in orbe exiguamque petit requiem, dum Lucifer ignes evocet Aurorae, currus Aurora diurnos. hic hominum cunctos ingenti corpore praestans Iapetionides Atlas fuit: ultima tellus rege sub hoc et pontus erat, qui Solis anhelis aequora subdit equis et fessos excipit axes. mille greges illi totidemque armenta per herbas 635 errabant, et humum vicinia nulla premebat; arboreae frondes auro radiante nitentes ex auro ramos, ex auro poma tegebant. " hospes" ait Perseus illi, "seu gloria tangit te generis magni, generis mihi Iuppiter auctor; 640 sive es mirator rerum, mirabere nostras; hospitium requiemque peto." memor ille vetustae sortis erat; Themis hanc dederat Parnasia sortem: 630