Page:Metamorphoses.djvu/248

OVID praeferrer cunctis certe gener; addere tantis dotibus et meritum, faveant modo numina, tempto: ut mea sit servata mea virtute, paciscor. accipiunt legem (quis enim dubitaret?) et orant promittuntque super regnum dotale parentes. 705 Ecce, velut navis praefixo concita rostro sulcat aquas iuvenum sudantibus acta lacertis, sic fera dimotis inpulsu pectoris uudis tantum aberat scopulis, quantum Balearica torto funda potest plumbo medii transmittere caeli, 710 cum subito iuvenis pedibus tellure repulsa arduus in nubes abiit: ut in aequore summo umbra viri visa est, visa fera saevit in umbra, utque lovis praepes, vacuo cum vidit in arvo praebentem Phoebo liventia terga draconem, occupat aversum, neu saeva retorqueat ora, squamigeris avidos figit cervicibus ungues, sic celeri missus praeceps per inane volatu terga ferae pressit dextroque frementis in armo Inachides ferru curvo tenus abdidit hamo. vulnere laesa gravi modo se sublimis in auras attollit, modo subdit aquis, modo more ferocis versat apri, quem turba canum circumsona terret. ille avidos morsus velocibus effugit alis quaque patet, nunc terga cavis super obsita conchis, nunc laterum costas, nunc qua tenuissima cauda 720 desinit in piscem, falcato verberat ense; belua puniceo niixtos cum sanguine fluctus ore vomit: maduere graves adspergine pennae. 228 720