Page:Metamorphoses.djvu/250

OVID nec bibulis ultra Perseus talaribus ausus credere conspexit scopulum, qui vertice summo stantibus exstat aquis, operitur ab aequore moto nixus eo rupisque tenens iuga prima sinistra ter quater exegit repetita per ilia ferrum litora cum plausu clanor superasque deorum inplevere domos: gaudent generumque salutant auxiliumque domus servatoremque fatentur Cassiope Cepheusque pater; resoluta catenis incedit virgo, pretiumque et causa laboris. ipse manus hausta victrices abluit unda anguiferumque caput dura ne laedat harena mollit humum foliis natasque sub aequore virgas sternit et inponit Phorcynidos ora Medusae virga recens bibulaque etiamnum viva medulla vim rapuit monstri tactuque induruit huius percepitque novum ramis et fronde rigorem. at pelagi nymphae factum mirabile temptant pluribus in virgis et idem contingere gaudent seminaque ex illis iterant iactata per undas: nunc quoque curaliis eadem natura remansit, 750 duritiam tacto capiant ut ab aere quodque Vimen n aequore erat, Hat Super aequora saxum 730 735 740 745 Dis tribus ille focos totidem de caespite ponit, laevum Mercurio, dextrum tibi, bellica virgo, ara Iovis media est; mactatur vacca Minervae, 755 alipedi vitulus, taurus tibi, sumnie deorum, 230