Page:Metamorphoses.djvu/288

OVID “ ‘ At Cyane, raptamque deam contemptaque fon tis iura sui maerens, inconsolabile vulnus mente gerit tacita lacrimisque absumitur omnis et, quarum fuerat magnum modo numen, in illas extenuatur aquas: molliri membra videres ossa pati flexus, ungues posuisse rigorem; primaque de tota tenuissima quaeque liquescunt, caerulei crines digitique et crura pedesque; nam brevis in gelidas membris exilibus undas transitus est; post haec umeri tergusque latusque pectoraque in tenues abeunt evanida rivos; denique pro vivo vitiatas sanguine venas lympha subit, restatque nihil, quod prendere posses. 496 4.30 435 Interea pavidae nequiquam filia matri omnibus est terris, omni quaesita profundo illam non udis veniens Aurora capillis cessantem vidit, non Hesperus; illa duabus fammiferas pinus manibus succendit ab Aetia perque pruinosas tulit inrequieta tenebras rursus ubi alma dies hebetarat sidera, natam solis ab occasu solis quaerebat ad ortus. fessa labore sitim conlegerat, oraque nulli conluerant fontes, cum tectam stramine vidit forte casam parvasque fores pulsavit; at inde prodit anus divamque videt lymphamque roganti dulce dedit, tosta quod texerat ante polenta dum bibit illa datum, duri puer oris et audax constitit ante deam risitque avidamque vocavit. offensa est neque adhuc epota parte loquentem cum liquido mixta perfudit diva polenta 268 440 4.45 450