Page:Metamorphoses.djvu/320

OVID constitit, utque oculos circumtulit alta superbos, " quis furor auditos" inquit "praeponere visis 170 caelestes? aut cur colitur Latona per aras, numen adhuc sine ture meum est? mihi Tantalus auctor, cui licuit soll superorum tangere mensas; Pleiadum soror est genetrix mea; maximus Atlas est avus, aetherium qui fert cervicibus axem; 175 Iuppiter alter avus; socero quoque glorior illo. me gentes metuunt Phrygiae, me regia Cadmi sub domina est, fidibusque mei commissa mariti moenia cum populis a meque viroque reguntur. in quamcumque domus adverti lumina partem, 180 inimensae spectantur opes; accedit eodem digna dea facies; huc natas adice septem et totidem iuvenes et mox generosque nurusque! quaerite nunc, habeat quan nostra superbia causam, nescio quoque audete satam Titanida Coeo Latonam praeferre mihi, cui maxima quondam exiguam sedem pariturae terra negavit ! nec caelo nec humo nec aquis dea vestra recepta est: exsul erat mundi, donec miserata vagantem 'hospita tu terris erras, ego' dixit 'in undis' instabilemque locum Delos dedit. illa duorum facta parens: uteri pars haec est septima nostri sum felix (quis enim neget hoc ?) felixque manebo hoc quoque quis dubitet?): tutam me copia fecit. maior sum quam cui possit Fortuna nocere, multaque ut eripiat, multo mihi plura relinquet. 300 185 190 195