Page:Metamorphoses.djvu/72

OVID donec harenosi placidum Ladonis ad amnem venerit; hic illam cursum inpedientibus undis ut se mutarent liquidas orasse sorores, Panaque cum prensam sibi iam Syringa putaret, 705 corpore pro nymphae calamos tenuisse palustres, duique ibi suspirat, motos in harundine ventos effecisse sonum tenuem sinmilemque querenti. arte nova vocisque deum dulcedine captum " hoc mihi concilium tecum" dixisse "manebit," 710 atque ita disparibus calamis conpagine cerae inter se iunctis nomen tenuisse puellae. talia dicturus vidit Cyllenius omnes subcubuisse oculos adopertaque lumina somno; supprimit extemplo vocem firmatque soporem 715 languida permulcens medicata lumina virga. nec mora, falcato nutantem vulnerat ense, qua collo est confine caput, saxoque cruentum deicit et maculat praeruptam sanguine rupem. 719 Arge, iaces, quodque in tot lumina lumen habebas, exstinctum est, centumque oculos nox occupat una. Excipit hos volucrisque suae Saturnia pennis collocat et gemmis caudam stellantibus inplet. protinus exarsit nec tempora distulit irae horriferamque oculis animoque obiecit Erinyn 725 paelicis Argolicae stimulosque in pectore caecos condidit et profugam per totum terruit orbem. ultimus inmenso restabas, Nile, labori; quem simulac tetigit, positisque in margine ripae procubuit genibus resupinoque ardua collo, 730