Page:Metamorphoses.djvu/96

OVID nec prosunt Scythiae sua frigora: Caucasus ardet Ossaque cum Pindo maiorque ambobus Olympus 225 aeriaeque Alpes et nabifer Appenninus. Tum vero Phaethon cunctis e partibus orbem adspicit accensum nec tantos sustinet aestus ferventisque auras velut e fornace profunda ore trahit currusque suos candescere sentit; 230 et neque iam cineres eiectatamque favillam ferre potest calidoque involvitur undique fumo, quoque eat aut ubi sit, picea caligine tectus nescit et arbitrio volucrum raptatur equorum. Sanguine tum credunt in corpora summa vocato Aethiopum populos nigrum traxisse colorem 236 tum facta est Libye raptis umoribus aestu arida, tum nymphae passis fontesque lacusque omis; quaerit Boeotia Dircen, Argos Amymonen, Ephyre Pirenidas undas; 240 nec sortita loco distantes flumina ripas tuta manent: mediis Tanais fumavit in undis Peneusque senex Teuthranteusque Caicus et celer İsmenos cum Phegiaco Fryman tho arsurusque iterum Xanthos flavusque Lycormas, 245 quique recurvatis ludit Maeandros in undis, Mygdoniusque Melas et Taenarius Furotas. arsit et Euphrates Babylonius, arsit Orontes Thermodonque citus Gangesque et Phasis et Hister; aestuat Alpheos, ripae Spercheides ardent, 250 quodque suo Tagus amne vehit, fluit ignibus aurum, et, quae Maeonias celebrarant carmine ripas, flumineae volucres medio caluere Caystro; Nilus in extremum fugit perterritus orbem occuluitque caput, quod adhuc latet: ostia septem pulverulenta vacant, septem sine flumine valles. 256 76