Page:The World as Will and Idea - Schopenhauer, tr. Haldane and Kemp - Volume 3.djvu/455

This page needs to be proofread.
DENIAL OF THE WILL TO LIVE.
439

heresy all that ran counter to its far-seeing policy. Augustine says of the Tatianites: "Nuptias damnant, atque omnino pares eas fornicationibus aliisque corruptionibus faciunt: nec recipiunt in suum numerum conjugio utentem, sive marem, sive fœminam. Non vescuntur carnibus, easque abominantur. (De hæresi ad quod vult Deum. hær., 25.) But even the orthodox Fathers look upon marriage in the light indicated above, and zealously preach entire continence, the (Symbol missingGreek characters) Athanasius gives as the cause of marriage: (Symbol missingGreek characters) (Quia subjacemus condemnationi propatoris nostri; ... nam finis, a Deo prælatus, erat, nos non per nuptias et corruptionem fieri: sed transgressio mandati nuptias introduxit, propter legis violationem Adæ. – Exposit. in psalm. 50). Tertullian calls marriage genus mali inferioris, ex indulgentia ortum (De pudicitia, c. 16) and says: "Matrimonium et stuprum est commixtio carnis; scilicet cujus concupiscentiam dominus stupro adæquavit. Ergo, inquis, jam et primas, id est unas nuptias destruis? Nec immerito: quoniam et ipsæ ex eo constant, quod est stuprum (De exhort. castit., c. 9). Indeed, Augustine himself commits himself entirely to this doctrine and all its results, for he says: "Novi quosdam, qui murmurent: quid, si, inquiunt, omnes velint ab omni concubitu abstinere, unde subsistet genus humanum? Utinam omnes hoc vellent! dumtaxat in caritate, de corde puro et conscientia bona, et fide non ficta: multo citius Dei civitas compleretur, ut acceleraretur terminus mundi" (De bono conjugali, c. 10). And again: "Non vos ab hoc studio, quo multos ad imitandum vos excitatis, frangat querela vanorum, qui dicunt: quomodo subsistet genus humanum, si omnes fuerint continentes? Quasi propter aliud retardetur hoc seculum, nisi ut impleatur prædestinatus numerus ille sanctorum, quo citius impleto, profecto nec terminus seculi differetur (De bono individuitatis, c. 23).