Robert du Mont, in his Tractatus de Abbatibus et Abbatiis Normannorum et ædificatoribus carum, writes at Rogerius do Mortuomari, filius Walterii de Sancto Martino, frater vero primi Willclmi de Warrenna, monasterium in proprio solo fundavit, in utter forgetfulness that it was the niece of the Countess Gunnor, married to Nicholas de Baqueville, who was mother of William Martel and of Walter de St. Martin, as we learn from the continuator of William de Jumieges, (who by many is supposed to have been this identical Robert du Mont, who was a monk and claustral prior of Bec-Herluin, before being elected abbot of Mont St. Michel in 1154,) in the paragraph cited above. The castles of St. Victor and St. Riquier-en-riviere were those which remained to Roger de Mortemer after the offence, and near the former was a priory dependant upon the abbey of St. Ouen, which upon the petition of Roger de Mortemer and Advisa his wife, in 1074, was erected into an abbey, and to which the family of Warren were benefactors[1].
- ↑ The following charter is evidence of the extent of these benefactions, and fully corroborates the assumed descent of the houses of Warren and Mortimer from a common ancestor:
Hamelinus, Comes Guarenne, venerabili Rotomagensis Ecclesie archiepiscopo et decano ceterisque ejusdem Ecclesie personis et omnibus hominibus suis Francis et Anglis, salutem. Sciates me concessisse et charta mea confirmasse pro salute anime mee et uxoris mee Isabelle Comitisse et Guillelmi filii mei, et parentum et antecessorum nostrorum, omnes donationes, quas Guillelmus de Guarenna et Comes Guillelmus, filius ejus, et homines sui dederunt Deo et ecclesie sancti Victoris monachisque ibidem Deo servientibus, tam in ecclesiis quam in decimis, tam in terris quam in redditibus, et in aliis donationibus; scilicet ecclesiam de Bellencumbre cum decima eidem pertinente et decimam molendinorum et thelonei ejusdem ville. Quia vero ab antiquo prefati monachi in ipso redditu molendinorum videlicet et thelonei non amplius quam viginti libras habuerant, ego ex proprio dono meo concessi illis et confirmavi ut integram habeant decimam, sive minuatur redditus sive augeatur. Apud Brachetuit terram, ubi presbyter manet, et quatuor acras terre et quatuor mansuras; sed una de illis cambiata est pro alia apud Lovetot; item apud Brachetuit totam decimam ovium mearum. Concessi etiam totus nemus Rogerii de Cresseio a nemore Pasnagii usque ad semitam de valle Hidose fovee, sicut idem Rogerius, presente comite Guillelmo et concedente, Deo et sancto Victori dedit et donum super altari cum illo posuit. Concessi etiam, sicut ipse Rogerius concessit, sequentiam ejusdem nemoris in terram suam, ita ut monachi talem habeant inde justitiam, qualem ipse habebat. Habebit idem Rogerius tres charitates per annum, unam ad Nativitatem, et aliam ad Pascha, tertiam ad festum Sancti Victoris et ad festum Sancti Martini botas vel duos solidos; in unaquaque charitate erunt quatuor simenelli et unum sextarium vini. Ecclesiam quoque de Capramonte et medietatem ejusdem ville, tam in terra quam in aqua. Ecclesiam etiam Sancti Audoeni de Sylva cum decima et decem acras terre. Apud Montem David duas mansuras et unam apud Monsteriolum, datas a Radulpho de Cresseio pro anima fratris sui Hugonis. Relaxavi etiam et concessi ex proprio dono meo redditum, quem de duabus prefatis mansuris, scilicet, Montis David, habere consueveram, videlicet unam minam avene, duas bidentes et duas gallinas, quamdiu abbas et monachi easdem mansuras in suo dominio tenuerint. Quartam quoque partem ecclesie Sancti Helerii et decimam eidem parti pertinentem, datam a Rogerio de Wassonvilla; duas garbas de decima de Almaisnil et Capramonte de feudo meo datas a Rogerio et Amelio fratre ejus. Iterum apud Brachetuit duas partes decime. Quare volo et firmiter precipio quod predicti monachi
