Emisti, Labienus, tres cinaedos:
Pedicas, Labiene, tres agellos!
Ut pueros emeret Labienus vendidit hortos.
Nil nisi ficetum nunc Labienus habet.
Triginta tibi sunt pueri, totidemque puellae :
Una est nec surgit mentula. Quid facies?
Rideto multum qui te, Sextille, cinaedum
Dixerit et digitum porrigito medium.
Sed nec pedico es nec tu, Sextille: fututor,
Calda Vetustinae nec tibi bucca placet.
Ex istis nihil es fateor Sextille: quid ergo es?
Nescio, sed tu scis res superesse duas.
Dormis cum pueris mutuniatis,
Et non stat tibi, Galle, quod stat illis?
Quid vis me, rogo Phoebe, suspicari?
Mollem credere te virum volebam,
Sed rumor negat esse te cinaedum.
Stare, Luperce, tibi pridem mentula desit
Luctaris demens tu tamen arrigere.
Sed nihil erucae faciunt bul bique salaces
Improba nec prosunt jam satureia tibi.
Cepisti puras opibus corrumpere buccas:
Sic quoque non vivit sollecitata Venus.
Mirari satis hoc quisquam vel credere possit
Quod non stat, magno stare, Luperce tibi?
Secti podicis usque ad umbilicum.
Nullas reliquias habet Charinus,
Et prurit tamen usque ad umbilicum.
O quanta scabie miser laborat!
Culum non habet, est tarnen cinaedus.
Sit culus tibi quam macer, requiris?
Paedicare potes, Sabene, culo."
Petronius
Apuleius.
Was Petronius, voluptuary, critic and literary dilettante—Petronius the brilliant "Arbiter" of the Neronian court-circle—personally homosexual? There is good cause to argue it, by indirect conclusions, as well as from the first great pederastic novel that we know of, the "Satyricon." Along with all the
— 290 —
