Page:Five Pieces of Runic Poetry.djvu/108

Hugar eigandi,
Er thu ad augum
I elld hrapar,
Helldur vil eg suerd thier
Selia ur haugi,
Mær en unga,
Mun eg thig ey leina.

[Tha var suerd i hendi Hervarar, oc quad hon:]

HERVOR.
Vel giorder thu
Vikings nidur
Er thu sender mier
Suerd ur haugi:
Betur thikiumst nu
Budlungur hafa
Enn eg Noreyge
Næde allre.

ANGANTYR.
Veistu ey ad
Uppsol ertu
Mala, flarad kona
Thui thu fagna skalt.
Sa mun Tirfingur
(Ef thu trua nædur.)
Ætt thinni mær
Allri spilla.

HERVOR.
Eg mun ganga
Til gialfur-manna;
Hier mun ey mær
I hug godum.
Litt ræke eg thad
Lofdunga vinur
Huad syner miner
Sijdan deila.

ANGANTYR.
Thu skalt eiga
Oc unna leingi;
Hafdu ad huldu
Hialmars bana,
Taktu ad eggium,
Eitur er i badum,
Sa er mans matudur
Miklum verri.

HERVOR.
Eg man hirda
Oc i haund nema
Huassan mæki
Er mig hafa latid:
Ugge eg eye thad,
Ulfa greinir,
Huad syner miner
Sijdan telia.

ANGANTYR.
Far vel dotter,
Fliott gief eg thièr
Tolf manna fior,
Ef thu trua nædir,
Afl oc eliom,
Alt hid goda
Er syner Angryms
Epter leifdu.

HERVOR.
Bui thier aller,
Burt mun eg skiotla,
Heiler i hauge,
Hiedan fyser mig.
Helst thottumst eg
Heima i mille
Er mig umhuerfis
Elldar brunnu.