Apollodorus, iii. 5. 6. 2. Ἡσίοδος δὲ δέκα μὲν
υἱούς δέκα δὲ θυγατερὰς (Ἀμφίονος καὶ Νιόβης).
Aelian,[1] Var. Hist. xii. 36. Ἡσίοδος δὲ (λέγει)
ἐννέα (ἄρρενας) καὶ δέκα (κόρας), εἰ μὴ ἄρα οὐκ
ἐστίν Ἡσιόδου τὰ ἔπη, ἀλλ' ὡς πολλά καὶ ἄλλα
κατέψευσται αὐτοῦ.
Scholiast on Homer, II. xxiii. 679. καὶ Ἡσίοδος
δέ φησιν ἐν Θήβαις αὐτοῦ (Οἰδίποδος) ἀποθανόντος,
Ἀργείαν τὴν Ἀδράστου σὺν ἄλλοις ἐλθεῖν
ἐπὶ τὴν κηδείαν τοῦ Οἰδίποδος.
Herodian[2] in Etymologicum Magnum, p. 60, 40.
Εἰλαρίδην Τιτυόν.
Argument : Pindar, Ol. xiv. Κηφισὸς δὲ ποταμὸς
ἐν Ὀρχομενῷ, ἔνθα καὶ αἱ Χάριτες τιμῶνται·
ταύταις Ἐτέοκλος ὁ Κηφισοῦ τοῦ ποταμοῦ
πρῶτος ἔθυσεν, ὥς φησιν Ἡσίοδος.
Schol. on Homer, II. ii. 522.
ὅστε Λιλαίηθεν προΐει καλλίρροον ὕδωρ.
Strabo, ix. 424.
ὅστε παρὲκ Πανοπῆα διὰ Γλήχωνά τ᾽ ἐρυμνὴν
καί τε δι᾽ Ἐρχομενοῦ εἰλιγμένος εἶσι δράκων ὥς.
Scholiast on Homer, Il. vii. 9. ὁ γὰρ τοῦ
Μενεσθίου πατὴρ Ἀρηίθοοϲ Βοιωτὸϲ ἦν κατοικῶν
Ἄρνην· ἔστι δὲ αὔτη Βοιωτίας, ὡς καὶ Ἡσίοδός
φησιν·
| 
