mē gehǣtst.[1] Þonne ic nāt þēah mē līcie sēo to dām wel þæt mē mā ne lyste þissa weirulde āra.
G. Ne ðincð[2] mē nū þæt þū mē āwiht gescēadlice andwyrde. Mē ðincð[3] þæt þū sprece þām gelīcost swilce þīne ēagan cwæðen tō þīnum mōde: "Nelle wyt nǣfre hǣr[4] þā þēostru þǣre nihte onscunian, ǣr wit[5] magon þā sunnan sylfe gesēon.[6] Đystlice mē ðincð þæt þā ǣagan[7] dōn, gyf hȳ onscuniað þǣra sunnan lēohtes þone dǣl þe hī hys gesēon magon. Þæt ne mæg furðum þām æallra hālestum ǣagum gebyrrian þæt hȳ heonan of þisse weurlde magen gesēon þā sunnan sylfe. Be ðām þū miht geþencan þæt þū ne scalt nān seofian, þēah[8] þū ne mage þone wīsdōm myd þīnes mōdes ēagum nacodne gesēon swilcne swilcne hē ys; forðām þū nǣfre þæt ne myhte[9] þā hwile þū byst on ðām þēostrum[10] þīnra sinna. Ac nota þæs wīsdōmes þe þū habbæ, and fagene ðæs dǣles þe þū ongitan magæ, and hīga georne æfter māran. Hē wōt self þæt wīsdōm hwæs þū weorðe byst, hū myclum hē hine þē ēowie. Nis nānwiht wyrse on ðām men, þonne wēne hē þæt hē sī þæs wyrðe
R. Hoc modo posset et iste oculus corporis dicere: Tum tenebras
non amabo, cum solem videro. Videtur enim quasi et hoc ad ordinem
pertinere, quod longe est secus. Amat enim tenebras, eo quod sanus
non est; solem autem nisi sanus videre non potest. Et in eo saepe
fallitur animus, ut sanum se putet et sese jacet; et quia nondum videt, veluti jure conqueritur. Novit autem illa pulchritudo quando se ostendat. Ipsa enim medici fungitur munere, meliusque intelligit qui sint sani, quam iidem ipsi qui sanantur. Nos autem quantum emerserimus, videmur nobis videre: quantum autem mersi eramus, et quo progressi fueramus, nec cogitare, nec sentire permittimur, et in comparatione gravioris morbi sanos esse nos credimus. Nonne vides quam velute securi hesterno die pronuntiaveramus, nulla jam nos peste detineri, nihilque amare nisi sapentiam; caetera vero non nisi propter istam quaerere aut velle? Quam tibi sordidus, quam foedus, quam exsecrabilis, quam horribilis complexus femineus videbatur, quando inter nos de uxoris cupiditate quaesitum est! Certe ista nocte vigilantes, cum rursus eadem nobiscum ageremus, sensisti quam te aliter quam praesumpseras, imaginatae illae blauditiae et amara suavitas titillaverit; longe quidem
