þīne sāwle; gyf donne þæt swā is, ne þū ðonne nānne ōðerne frēond ne lufast?
A. Hwī gyf ic sāwle lufige, hū ne lufige ic mīnne frēond? Hū ne hæfð hē sāwle?
G. Gyf þū þīnne frēond forðī lufast þe hē sāwle hæfð, hwī ne lufast þū þonne ǣlc þing be sāwle hæfð? Hwī[1] ne lufast þū mȳs and flǣa?
A. Ic hī ne lufige, forðīþe hi sint flēsclicu nȳtenu, nes men.
G. Hū ne habbað[2] þīne frēond ēac līcuman swā-swā nȳtenu?
A. Ne lufige ic hī nā forðī, ac forðāmþe hī men sint and habbað gescēadwīsnesse[3] on hera mōde, þæt ic lufige ge furðum on þēawum. Þā þē ic hātige, ðā ic hātige forþīþe hi þæt gōd þǣre gescēadwīsnesse[4] wendað on yfel; forðām mē ys[5] ēgðer þāra ālȳfad, ge þæt good tō lufianne ge þæt yfel to hātianne. Forðām ic lufige ælcne[6] mīnra frēonda, sume læsse, sume swȳðor; and ǣlcne þāra ðe ic mā lufige þonne ōðerne, ic hine lufige swā mycele[7] mā þonne ðone ōðerne swā ic ongyte þæt hē betran willan hæfð þonne se ōðer, and his gescēadwīsnesse[8] nyttran willan tō dōnne.
G. Genōh wel ðū hyt ongitst, and genōh rihte. Ac gyf þē nū hwā sǣdæ þæt hē mæhte þē gelǣran[9] hū þū myhtast[10]
A. Quo pacto eos possum, amans animam, non amare?
R. Hoc modo ergo et pulices et cimices amas?
A. Animam me amare dixi, non animalia.
R. Aut homines non sunt amici tui, aut eos non amas: omnis enim homo est animal, et animalia te non amare dixisti.
A. Et homines sunt, et eos amo, non eo quod animalia, sed eo quod homines sunt; id est, ex eo quod rationales animas habent, quas amo etiam in latronibus. Licet enim mihi in quovis amare rationem, cum illum jure oderim qui male utitur eo quod amo. Itaque tanto magis amo amicos meos, quanto magis bene ntuntur anima rationali, vel certe quantum desiderant ea bene uti.
R. Accipio istud: sed tamen si quis tibi diceret, Faciam te sic
