A. Sam ic wylle, sam ic nelle, ic sceal secgan nīde riht, būton ic lēogan willæ. Gyf ic donne lēoga, þonne wōt God þat.[1] Forðī ic ne dear nān oððer secgan būtan soð, þæs ðe ic gecnāwan can. Mē þincð betere þæt ic forlēte þā gyfe and folgyge þām gyfan ðe mē ēgðer ys stīward, ge ðæs[2] welan ge ēac hys frēondscypes,[3] būton [ic] ēgðer habban magæ. Ic wolde þēah ēgþer habban, gyf ic myhte[4] ge ðone welan ge ēac hys willan[5] folgyan.
G. Ful rihte[6] þū mē hæfst geandwyrd, ac ic þē wolde ācsian hweðer þū wēne þæt þū mæge habban eall þæt ðet þū nū hæfst būtan þīnes hlāfordes frēondscypes.
A. Ne wēne ic þæt ænig man sī swā dysig þat[7] [hē] þæs wēne.
G. Genōh rihte ðū hyt understentst, ac ic wolde witan hweðer þē[8] þūhte be þām þe þū hæfst, hweðer hyt wēre þe lǣne, þe ace.
A. Ne wēnde ic nǣfre þǣt hyt[9] ǣce wēre.
G. Hwǣt wēnst þū be Gode and be þām ancrum þe wyt ǣr sprēcon, hweðer hī sīon ðe þisum gelīce de ǣce?
A. Hwā is swā wōd þæt hē dyrre cweðan[10] þæt God ne sī[11] ǣce?
A. Quis hoc dixerit?
R. Sed ergo quaesiveram, non quid tale scires, sed quid scires sic, quomodo Deum scire desideras. Sic enim nosti lineam ut nosti sphaeram, cum se non sic habeat linea ut se habet sphaera. Quamobrem responde utrum tibi satis sit sic Deum nosse, ut pilam illam geometricam nosti; hoc est, ita de Deo nihil, ut de illa, dubitare.
A. Quaeso te, quamvis vehementer urgeas atque convincas, non audeo tamen dicere ita me velle Deum scire, ut haec scio. Non solum enim res, sed ipsa etiam scientia mihi videtur esse dissimilis. Primo, quia nec linea et pila tantum inter se differunt, ut tamen eorum cognitionem una disciplina non contineat: nullus autem geometres Deum se docere professus est. Deinde, si Dei et istarum rerum scientia par esset, tantum gauderem quod ista novi, quantum me Deo cognito gavisurum esse praesumo. Nunc autem permultum haec in illius comparatione
