Page:Metamorphoses.djvu/348

OVID 565 dat gemitus fictos commentaque funera narrat, et lacrimae fecere fidem. velamina Procne deripit ex umeris auro fulgentia lato induiturque atras vestes et inane sepulcrum constituit falsisque piacula manibus infert et luget non sic lugendae fata sororis. 570 Signa deus bis sex acto lustraverat anno; quid faciat Philomela fugam custodia claudit, structa rigent solido stabulorum moenia os mutum facti caret indice. grande doloris ingenium est, miserisque venit sollertia rebus: 575 stamina barbarica suspendit callida tela purpureasq indicium sceleris; perfectaque tradidit uni, utque ferat dominae, gestu rogat; illa rogata pertulit ad Procnen nec scit, quid tradat in illis. 580 evolvit vestes saevi matrona tyranni fortunaeque suae carmen miserabile legit et (mirum potuisse) silet: dolor ora repressit, verbaque quaerenti satis indignantia linguae defuerunt, nec flere vacat, sed fasque nefasque 585 confusura ruit poenaeque in imagine tota est. saxo, ue notas fills intexuit albis, Tempus erat, quo sacra solent trieterica Bacchi Sithoniae celebrare nurus: (nox conscia sacris, nocte sonat Rhodope tinnitibus aeris acuti) nocte sua est egressa domo regina deique ritibus instruitur furialiaque accipit arma; 328 590