Page:Metamorphoses.djvu/474

OVID dique sumus, meritasque luet vicinia poenas inpia dixerunt; ' vobis inmunibus huius esse mali dabitur; modo vestra relinquite tecta ac nostros comitate gradus et in ardua montis ite simul! parent ambo b nituntur longo vestigia ponere clivo. tantum aberant summo, quantum semel ire sagitta 695 missa potest: flexere oculos et mersa palude cetera prospiciunt, tantum sua tecta manere, dumque ea mirantur, duin deflent fata suorum, illa vetus dominis etiam casa parva duobus vertitur in templum : furcas subiere columnae, 700 stramina flavescunt aurataque tecta videntur caelataequc fores adopertaque marmore tellus. talia tum placido Saturnius edidit ore: dicite, iuste senex et femina coniuge iusto digna, quid optetis.' cum Baucide pauca locutus 705 iudicium superis aperit commune Philemon esse sacerdotes delubraque vestra tueri poscimus, et quoniamm concordes eginus annos, auferat hora duos eadem, nec coniugis umquam busta meae videam, neu sim tumladus ab illa 710 vota fides sequitur: templi tutela fuere, donec vita data est; annis aevoque soluti ante gradus sacros cum starent forte locique narrarent ca us, frondere Philemona Baucis, Baucida conspexit senior frondere Philemon. 715 iaque super geminos crescente cacumine vultus mutua, dum licuit, reddebant dicta 'vale' que 690 aculisque levati coniunx , dixere simul, simul abdita texit 45