Page:Poems, etc. upon several occasions - Milton - 1673.djvu/199

This page needs to be proofread.

(17)

Et memini Heroum quos vidit ad æthera raptos,
Flevit & amissos Belgia tota duces.
At te præcipuè luxi dignissime præsul,
Wintoniæque olim gloria magna tuæ;
Delicui fletu, & tristi sic ore querebar,
Mors fera Tartareo diva secunda Jovi,
Nonne satis quod sylva tuas persentiat iras,
Et quod in herbosos jus tibi detur agros,
Quodque afflata tuo marcescant lilia tabo,
Et crocus, & pulchræ Cypridi sacra rosa,
Nec sinis ut semper fluvio contermina quercus
Miretur lapsus prætereuntis aquæ?
Et tibi succumbit liquido quæ plurima cælo
Evehitur pennis quamlibet augur avis,
Et quæ mille nigris errant animalia sylvis,
Et quod alunt mutum Proteos antra pecus.
Invida, tanta tibi cum sit concessa potestas;
Quid juvat humanâ tingere cæde manus?
Nobileque in pectus certas acuisse sagittas,
Semideamque animam sede fugâsse suâ?
Talia dum lacrymans alto sub pectore volvo,
Roscidus occiduis Hesperus exit aquis,
Et Tartessiaco submerserat æquore currum
Phœbus ab eöo littore mensus iter.