Mahabharata, Dharmasastras, &c., as will be seen from the following extract :—
திருவள்ளுவனார் தம் பெருநூலை வடநூலார் மதம் பற்றி தமிழா னோதுகின்றா ராயினும் தமிழ் நூல்களோடும் பொருந்த வைத்துக் கூறினரென்பது பரிமேலழகர் கொள்கை. இவர் பொருட் பாகுபாட்டினை அறம்பொருளின்பமென வடநூலார் வழக்குப்பற்றி யோது தலான்...அறத்துப்பால் விஷயங்களை மறு முதலிய நூல்களோடும், பொருட்பாலைச் சாணக்கியம், காமந்தகம் என்னும் நூல்களோடும், காமத்துப்பாலை வாத்ஸ்யாயன முதலியவற்றோடும் பொருந்தவைத்து வள்ளுவனார் கூறினரென்பது.
Thus it is evident that the whole of Tamil literature is permeated with Aryan influence and that practically there was no literature worth the name among the Ta nils before the migration of Brahmans to South India, and it has been boldly asserted by M. Hovelacque that 'all the works of which it is composed, down to the smallest fragment are long posterior to their first contact with the Aryans.'
The science of history is foreign to the Hindus; and a history of literature is much more. They made no distinction between mythology, tradition and history. Periods of time were of no consequence; to them past and present in the growth of a language or literature were an eternal now and meaningless. The Tamil scholars, ancient as well as modern, have had no idea of the exact range of their literature. The average Tamil scholars were mostly poets or versifiers, and their acquaintance with literature was limited to some standard works on grammar, vocabulary
