The above tradition proves the superiority of Bhakti, and emphasizes the fact that a Vishnu bhakta to whatever caste he might belong was worthy of greater honour and veneration than a Brahman wellversed in the four Vedas. The same idea is conveyed in the following lines of the Brahman saint Tondaradippodi Alvar :
பழுதிலா வொழுகலாற்றுப் பலசதுப் பேதிமார்கள் இழிகுலத் தவர்களே லு மெம்மடி யார்களாகில்
தொழுமினீர் கொடுமின் கொண்மின். His faith in the god Vishnı had taken so deep a root on his mind that he became intolerent of other sects. He expresses his hatred against other religions especially Buddhism and Jainism, thus :(1) புலையற மாகிநின ற புத்தொடு சமணமெல்லாம்
கலைய றக் கற் றமாந்தர் காண்பரோ கேட்பரோ தான் தலையறுப் புண்டுஞ்சாவேன் சத்தியங் காண்மினையா சிலையினா லிலங்கை செற்ற தேவனே தேவனாவான். வெறுப்பொடு சமணர்முண்டர்விதியில் சாக்கியர்கணின்பால் பொறுப்பரிய ன கள்பேசில் போவதே நோவ தாகி குறிப்பெனக் கடையுமாகில் கூடுமேல் தலையையாங்கே அறுப்பதே கருமங்கண்டா யரங்கமா நகருளானே. There is no data in the songs of these Alvars to determine their age. But we shall not be far from the mark if we put them towards the close of the eighth or the beginning of the ninth century A. D. It is, however, said that there are references to these Alvars in the Mukunda Mala of Kulasekhara Perumal.
(2)
..
