కర్జకాయలు karjakayalu, 5. pi A sort of sweet meat.
కర్జము karnamu, s. The ear.
కర్ణధారుడు karnadharudu, s. A pilot.
కర్ణ పత్రములు, కర్ణపూరములు karnapatramulu. karnapuramum, s. An ear- ornament worn by Hindoo women.
కర్ణిక karnika, 5. A trinket for the ear. 2. A roll of palm leaf, thrust through the lobe of the ear.
కర్త karta, s. An agent, doer, or maker. 2. A lord or master. 3. An owner. 4. An author. 5. An heir. 6. In grammar, the agent of the action denoted by the verb.
కర్పూరము karpuramu, s. Camphor. రసకర్పూరము rasa! Karpuramu, s. Calomel.
కర్మము karmamu, s. An act or action. 2. A lot or destiny. 3. Moral duty; the religious obligations, or ceremonies, imposed by peculiarities of tribe or occupation. 4. Funeral rites. 5. In grammar, the subject, cr object of the action denoted by the verb. కర్మాంతరము karmantaramil, s. Funeral rites.
కఱ karra, s. A stain ; dirt ; blackness, adj. Black.
కఱకంఠము karrakaiithamu, s. A sparrow.
కఱకంఠుడు karrakanthudu,s. The god Siva, because his neck is black.
కఱకఱి karrakarri, s. Force.
కఱకు karraku, s. Roughness, in-equality, sharpness ; as of the file, or teeth of a saw, or of any rough surface, adj. Sharp, rough, hassh.
కఱకెక్కు karrakekku, v. n. To be sharp.
కఱకుట్టు karrakuttu, s. Boasted meat; because it is fixed on a spit, or staff.
కఱచు karratsu,0. a. To bite, to gnaw. 2. To learn, study, or acquire, any art, science, or business.
కఱపు karrapu, v. a. To teach, to instruct.
కఱపించు karrapintsu, v. Cans. To cause to bite, or gnaw. 2. To cause to teach.
కఱతలు karratalu, s. phi. Childish desires.
కఱద karrada, s. Wickedness.
కఱదూపము karradupamu, s. A cobweb.
కఱవు karravu, s. A famine ; scarcity, deficiency.
కఱి karri, s. Blackness, adj. Black.
కఱివేల్పు karnvelpu, 5. The god Vishnu, in his incarnation as Krishna.
కఱివేపచెట్టు, కఱివేము karrivepachettu, karrivemu, s. The Berjera kcenigii,
