DRAMATIS PERSONÆ.
| Thyestes. | Chorus Senum Mycenæorum. | ||
| Atreus. | Tantalus Thyestes F. | Mutæ personæ. | |
| Tantalus, | Alius Thyestis F. | ||
| Megæra. | Satelles, Nuntius. | ||
| Plistenes Thyestes F. | |||
ARGUMENTUM.
Alternis annis regnandi vices pacti Atreus & Thyestes, Pelopis ex Hippodamia filii, Argis imperabant. Thyestes, adjuvante Aërope fratris uxore, quam in adulterium pellexerat, aureum arietem, in cujus possessione erat satum regni, amovet, & male conscius in exsilium abit. Atreus, evasisse dolens, missis suis filiis velle se in gratiam redire simulat, oblata regni parte reditum illi suadet & persuadet. Tres Thyestis liberos, quos obsides acceperat, ad aras immolatos, partim assos, partim elixos patri nescienti epulandos apponit, mixtumque vino cruorem illi præbet. sub finem nefandi convivii (quod Sol, ne videret, refugit) capita illi & manus filiorum ostendit, quasque dapes absumserit, narrat, insultans fratris luctui, dolori, & imprecationibus.
ACTUS PRIMUS.
UMBRA TANTALI, MEGÆRA.
Adducitur ab inseris Tantalus a Furia, cogiturque miscere
nefaria odia inter suos ex Pelope nepotes
Atreum & Thyestum.
TANT. Quis me inferorum sede ab infausta extrahit,
Avido fugaces ore captantem cibos?
Quis male Deorum Tantalo vivas domos
Ostendit iterum? pejus inventum est siti
Arente in undis aliquid, & pejus same 5
Hiante semper? Sisyphi numquid lapis
Gestandus humeris lubricus nostris venit?
Aut membra celeri differens cursu rota?
Aut pœna Tityi, qui specu vasto patens
Visceribus atras pascit effossis aves; 10
Et nocte reparans, quidquid amisit die,
Plenum recenti pabulum monstro jacet?
In quod malum transcribor? o quisquis nova
Supplicia functis durus umbrarum arbiter
Disponis, adde, si quid ad pœnas potes, 15
Quod ipse custos carceris diri horreat.
Quod moestus Acheron paveat, ad cujus metum
