4
ELEGIA DEDICATORIA.
Quis poterit fragilem post talia credere puppim
Infami scopulis naufragiisque mari?
Tu quoque in hoc terræ tremuisti, Academia, motu,
(Nec frustrà) atque ædes contremuêre tuæ:
Contremuêre ipsa pacatæ Palladis arces;
Et timuit fulmen laurea sancta novum.
Ah quanquam iratum, pestem hanc avertere numen,
Nec saltem bellis ista licere, velit!
Nos, tua progenies, pereamus; & ecce, perimus!
In nos jus habeat: jus habet omne malum.
Tu stabilis brevium genus immortale nepotum
Fundes; nec tibi mors ipsa superstes erit:
Semper plena manens uteri de fonte perenni
Formosas mittes ad mare mortis aquas.
Sic Venus humanâ quondam, Dea saucia dextrâ,
(Namque solent ipsis bella nocere Deis)
Imploravit opem superûm, questúsque cievit,
Tinxit adorandus candida membra cruor.
Quid quereris? contemne breves secura dolores;
Nam tibi ferre necem vulnera nulla valent.
Infami scopulis naufragiisque mari?
Tu quoque in hoc terræ tremuisti, Academia, motu,
(Nec frustrà) atque ædes contremuêre tuæ:
Contremuêre ipsa pacatæ Palladis arces;
Et timuit fulmen laurea sancta novum.
Ah quanquam iratum, pestem hanc avertere numen,
Nec saltem bellis ista licere, velit!
Nos, tua progenies, pereamus; & ecce, perimus!
In nos jus habeat: jus habet omne malum.
Tu stabilis brevium genus immortale nepotum
Fundes; nec tibi mors ipsa superstes erit:
Semper plena manens uteri de fonte perenni
Formosas mittes ad mare mortis aquas.
Sic Venus humanâ quondam, Dea saucia dextrâ,
(Namque solent ipsis bella nocere Deis)
Imploravit opem superûm, questúsque cievit,
Tinxit adorandus candida membra cruor.
Quid quereris? contemne breves secura dolores;
Nam tibi ferre necem vulnera nulla valent.
