tists. The literary world owes to that ingenious writer a very high obligation, for
Thus in the version of Dalechampius:
A. Talis istic lex est, ô vir optime, Corinthiis: si quem obsonantem semper Splendidiùs aspexerint, ilium ut interrogent Unde vivat, quidnam agat: quòd si facultates illi sunt Quarum ad eum sumptum reditus sufficiat, Eo vitæ luxu permittunt frui: Sin amplius impendat quàm pro re sua, Ne id porrò faciat interdicitur. Si non pareat, mulctâ quidem plectitur. Si sumptuosè vivit qui nihil prorsus habet, Traditur puniendus carnisici. B. Proh Hercules. A. Quod enim scias, fieri minimè potest Ut qui eo est ingenio, non vivat improbè: itaque necessum.
Vel noctu grassantem obvios spoliare, vel effractarium, parietem suffodere, Vel his se furibus adjungere socium, Aut delatorem of quadruplatorem esse in foro: aut falsum Testari: à talium hominum genere purgatur civitas. B. Rectè, per Jovem: sed ad me quid hoc attinet? A. Nos te videmus obsonantem quotidie
Haud
