Page:Essay on the Principles of Translation - Tytler (1791, 1st ed).djvu/172

And no untuneful Lyric vein,
But a sincere contented mind
That can the vile, malignant crowd disdain^[1].

1. Otium divos rogat in patenti
   Prensus Ægeo, simul atra nubes
   Condidit Lunam, neque certa fulgent
   Sidera nautis.
   
   

   Otium bello furiosa Thrace,
   Otium Medi pharetrâ decori,
   Grosphe, non gemmis, neque purpurâ venale,
   nec auro.
   
   

   Non enim gazæ, neque Consularis
   Summovet lictor miseros tumultus
   Mentis, et curas laqueata circum
   Tecta volantes.
   
   

   Vivitur parvo bene, cui paternum
   Splendet in mensâ tenui salinum:
   Nec leves somnos Timor aut Cupido
   Sordidus ausert.
   
   

   Quid brevi fortes jaculamur ævo
   Multa? quid terras alio calentes
   Sole mutamus? Patriæ quis exul,
   Se quoqae fugit?
   
   

   Scandit æratas vitiosa naves
   Cura, nec turmas equitum relinquit,
   Ocyor cervis, et agente nimbos
   Ocyor Euro.
   
   

Lætus