þēah hys mē fōn wel ne lyste, gyf ic æalles ne mæg heora gefērǣdena habban.
G. Ful gescēadlice ðū mē andswarast and ful rihte. Ac ic ongyte þēah þæt þā worldelustas ne sint eallunga āwyrtwalode of ðīnum mōde, þēah se graf gerȳd sī; forðām þā wyrttruman magon eft ðanon āsprētgan. Ne talige ic þē þēah þæt tō nānre scylde, forðām þū hit for ðāra ðinga lufum ne underfēhst,[1] ac for þæs ðinges[2] lufum þe ðē rihtre ys tō[3] lufianne þonne þæt. Ne āhsige ic nǣfre be nānum men hwæt[4] hē dō; ac ic āhsige ðē nū gȳt, for hwig þū þā frēond lufige swīðe, oððe hwæt þū on hym lufige, oððe hwæðer ðū hī for heomselfum[5] lufige, þe for sumum ōðrum þingum.
A. Ic hī lufige for freondscype and for gefērǣdenne and þā þēah ofer æalle ōðre þe mē mǣstne fultum doð tō ongyttanne and tō witanne gescēadwīsnesse and wīsdōm, æalra mǣst be Gode and be ūrum sāulum; forðām ic wōt þæt ic mæg ǣð myd heora fultume æfter spurian þonne ic būtan mæge.
G. Hū þonne gyf hī nellað spurian efter þām þe þū spurast?
A. Ic hī wille lǣran þat[6] hī wyllan.
volebam; nihilque aliud in uxore semper attendi, cum attendi, nisi quam mihi efficeret cum bona fama voluptatem. Tunc erat istorum in me vera cupiditas; nunc ea omnia prorsus aspernor: sed si ad illa quae cupio non nisi per haec mihi transitus datur, non amplectenda appeto, sed subeo toleranda.
R. Optime omnino: nam nec ego ullarum rerum vocandam þuto cupiditatem, quae propter aliud requiruntur. Sed quaero abs te, cur eos homines quos diligis, vel vivere, vel tecum vivere cupias?
A. Ut animas nostras et Deum simul concorditer inquiramus. Ita enim facile cui priori contingit inventio, caetoros eo sine labore perducit.
R. Quid, si nolunt haec illi quaerere?
A. Persuadebo ut velint.
