A. Gēa, þæs ānnes mē lyst.
G. Wilnast þū āwiht māran[1]? Ne wilnast þū sōðfestnesse tō witanne?
A. Hū mæg ic būtan sōðfestnesse[2] āwiht sōðes witan, oððe hwæt wilt þū secgan hwæt God sī būtan sōðfestnesse? Forðām wē gehȳrað rēden on ðām godspelle þæt Crīst cwǣde þæt hē wēre weig and sōðfestnes[3] and lȳf.
G. Riht þū segest; ac ic wolde witan hweðer þē þince þæt hyt æall ān sī—soð and sōðfestnesse[4].
A. Twā ðing[5], mē ðincð, þæt hī sīen swā-swā twā ðing sint: ōðer is wīsdom, ōðer is þæt þæt þēr wīs byð[6]; and eft be clēnnesse: ōðer byð clēnnes, ōðer þæt þæt clēnne byð.
G. Hweðer ðincð þē þonne betre, þe ðæt sōð, þe sēo sōðfestnes[7]?
A. Sōðfestnes; forðām æall þætte sōð byð, byð of sōðfestnesse sōð; and ǣlc þāra þe clēnne byð, byð for clēnnesse clēne; and sē þe wīs byð, hē byð for wȳsdōme wīs.
G. Gode þanc þæt þū hyt swā wel ongitst. Ac ic wolde witan hwæs þū wēne, gyf wīs man dēad wurde,
A. Hoc est totum negotium meum.
R. Nihilne amplius?
A. Nihil prorsus.
R. Quid? veritatem non vis comprehendere?
A. Quasi vero possim haec nisi per illam cognoscere?
R. Ergo prius ipsa cognoscenda est, per quam possunt illa cognosci.
A. Nihil abnuo.
R. Primo itaque illud videamus, cum duo verba sint veritas et verum, utrum tibi etiam res duae istis verbis significari, an una videatur.
A. Duae res videntur. Nam, ut aliud est castitas, aliud castum, et multa in hunc modum; ita credo aliud esse veritatem, et aliud quod verum dicitur.
R. Quod horum duorum putas esse praestantius!
A. Veritatem opinor. Non enim casto castitas, sed castitate fit castum; ita etiam, si quid verum est, veritate utique verum est.
R. Quid? cum castus aliquis moritur, censes mori etiam castitatem?
