Page:Metamorphoses.djvu/230

OVID et tres latratus simul edidit; illa sorores Nocte vocat genitas, grave et inplacabile numen: carceris ante fores clausas adamante sedebant deque suis atros pectebant crinibus angues. quan simul agnorunt inter caliginis umbras, surrexere deae; sedes scelerata vocatur: viscera praebebat Tityos lanianda novemque iugeribus distentus erat; tibi, Tantale, nullae deprenduntur aquae, quaeque inminet, effugit 455 arbos; aut petis aut urgues rediturum, Sisyphe saxum; 460 volvitur Ixion et se sequiturque fugitque, molirique suis letum patruelibus ausae adsiduae repetunt, quas perdant, Belides undas. Quos omnes acie postquam Saturnia torva vidit et ante omnes Ixiona, rursus ab illo Sisvphon adspicienscur hic e fratribus" inquit " perpetuas patitur poenas, Athamanta superbum regia dives habet, qui me cunı coniuge semper sprevit?" et exponit causas odiique viaeque, quidque velit: quod vellet, erat, ne regia Cadmi 470 staret, et in facinus traherent Athamanta sorores. mperium, promissa, préces confundit in unum sollicitatque deas: sic haec Iunone locuta, 465 siphone canos, ut erat, turbata capillos movit et obstantes reiecit ab ore colubras atque ita "non longis opus est ambagibus," inquit; " facta puta, quaecumque iubes; inamabile regnum desere teque refer caeli melioris ad auras." 210 475