Page:Ruize-rijmen 1922.pdf/153

187 't Kan je niet zoo heel veel schelen, Waar je 't stuk precies laat spelen, Op de bergen, in het dal, In 't kantoor of op het bal, In kasteelen of in vesten; Is 't in onze wingewesten, Dat is zeker wel het beste, Maar, hoe 't eind is, of 't begin — Plak 'r 'n sinjo of nonna in. In de lang vervlogen jaren Stroomden naar de bultenaren, Kreup'len, lam van lijf en leên, Dichte drommen hijgend heen, Laffe, lachbeluste drommen, Blij-met blinden, stottraars, stommen, Geef ze nu de geestlijk krommen: Hoe ook 't eind is, of 't begin — Plak 'r 'n sinjo of nonna in. Trek de menschen, pak ze, lok ze Met Shawiaansche paradoxe', Geef op mise-en-scène acht, Zorg voor kleuren, teer en zacht, Zorg voor sierlijke gewaden, Duur, en toch niet overladen, Maar vooral, heusch, laat je raden, Hoe ook 't eind is, of 't begin — Plak 'r 'n sinjo of nonna inl 8. DE BLOEMENTUIN. Ik vlecht u, kunstnaar, gaarn de lauwren om de slapen, Maar dat gejubeljeer — daar wor' ik zeeziek van 't Tooneel was in één grooten bloementuin herschapen, Toen 't doek weer opging. Ja, daar stond de groote man. Eerst trad Co Dit, Cor Dat, Jan Zoo-of-zoo naar voren, En las met luider stem de wenschen-op-papier, De telegrammen, voor — heel prettig om te hooren, Heel geestig soms, vooral het versje van Van Lier. Toen sprak de President van ,,'t Nut van 't Algemeen", as Vertegenwoordiger van 't plaatselijk intellect. Toen Jhr. Mr. X van Y tot Z — Maecenas,