ROCHESTER.
291
Ne rhombos igitur, neu Thessala murmura tentet
Idalia vacuum trajectus arundine pectus,
Neu legat Idæo Dictæum in vetrice gramen.
Vulneribus sævi Nihil auxiliatur amoris.
Vexerit & quemvis trans mœstas portitor undas,
Ad superos imo Nihil hunc revocabit ab orco.
Inferni Nihil inflectit præcordia regis,
Parcarûmque colos, & inexorabile pensum.
Obruta Phlegræis campis Titania pubes
Fulmineo sensit Nihl esse potentius ictu:
Porrigitur magni Nihil extra mœnia mundi:
Diique Nihil metuunt. Quid longo carmine plura
Commemorem? virtute Nihil præstantius ipsa,
Splendidius Nihil est; Nihil est Jove denique majus.
Sed tempus finem argutis imponere nugis;
Ne tibi si multa laudem mea carmina charta,
De Nihilo Nihili pariant fastidia versus.
Idalia vacuum trajectus arundine pectus,
Neu legat Idæo Dictæum in vetrice gramen.
Vulneribus sævi Nihil auxiliatur amoris.
Vexerit & quemvis trans mœstas portitor undas,
Ad superos imo Nihil hunc revocabit ab orco.
Inferni Nihil inflectit præcordia regis,
Parcarûmque colos, & inexorabile pensum.
Obruta Phlegræis campis Titania pubes
Fulmineo sensit Nihl esse potentius ictu:
Porrigitur magni Nihil extra mœnia mundi:
Diique Nihil metuunt. Quid longo carmine plura
Commemorem? virtute Nihil præstantius ipsa,
Splendidius Nihil est; Nihil est Jove denique majus.
Sed tempus finem argutis imponere nugis;
Ne tibi si multa laudem mea carmina charta,
De Nihilo Nihili pariant fastidia versus.
U 2
ROS.
