This page needs to be proofread.
DISSUADE.
- Disrupt, [d|isr`[a]pt], adj. verbroken; — verb. scheiden, verbreken; —ion = scheiding, splitsing, verbreking, breuk; —ive discharge = plotselinge ontlading.
- Dissatisfaction, [d|is|atisf`ak[vs]'n], ontevredenheid; D|issat|isf`a`ctory = onbevredigend; Diss`a`tisfy = mishagen, niet voldoen, ontevreden maken, teleurstellen.
- Dissect, [dis`ekt], ontleden, scherp en kritisch onderzoeken; —ing-room (—-table) = snijkamer (—tafel); —ion = sectie, nauwkeurig onderzoek; —or = anatoom, prosector.
- Disseise, [d|i`sîz], uit het bezit stooten; D|isseis`e`e = de onwettig uit zijn bezit gestootene; Disseisin, [d|is`îzin], wederrechtelijke inbezitneming; Disseisor, [dis`î`z[e]], onwettig bezitnemer; vr. —ess.
- Dissemble, [dis`emb'l], verbergen, veinzen, huichelen; —r = huichelaar; Diss`e`mbling, huichelachtig; subst. huichelarij.
- Disseminate, [dis`emin|e|it], verspreiden, uitstrooien; subst. D|issemin`ation; Diss`e`min|ator.
- Dissension, [dis`en[vs]'n], tweedracht, oneenigheid.
- Dissent, [dis`ent], subst. verschil (van gevoelen), afscheiding (van eene kerk, de Dissenters); — verb. verschillen (van gevoelen), zich afscheiden; —er = afgescheidene (van de Staatskerk) = —ient, [dis`en[vs]'nt], adj. afwijkend: With one —ient voice = één stem tegen; —ing views = afwijkende meeningen.
- Dissertation, [d|is[e]t`e`i[vs]'n], verhandeling, dissertatie.
- Disservice, [d|is`[â]vis], ondienst, nadeel, schade.
- Dissever, [dis`ev[e]], scheiden, afsnijden, splijten; subst. —ance.
- Dissidence, [d`isid|ens], oneenigheid; scheiding; D`i`ssident, afwijkend.
- Dissilient, [dis`ilj'nt], openspringend.
- Dissimilar, [dis`imil[e]], ongelijk; D|issimil`a`rity, ongelijkheid = Dissimilitude, [d|isim`ilitj|ûd], ook: tegenstelling.
- Dissimulate, [dis`imjul|e|it], veinzen, subst. D|iss|im|ul`ation; D|iss`i`m|ul|ator = huichelaar.
- Dissipate, [d`isip|e|it], verstrooien, verdrijven, weggooien, verkwisten, uitputten, zich verspreiden: —d = liederlijk; D`issip`ation = verkwisting, losbandigheid.
- Dissociate, [dis`o`u[vs]ieit], scheiden; afzonderen; subst. Dissoci`ation.
- Dissolubility, [d|is[e]l(j)ub`iliti], [disoljubiliti], oplosbaarheid; Dissoluble, [d`is[e]l(j)ûb'l], [dis`oljub'l], oplosbaar.
- Dissolute, [d`is[e]l(j)ût], losbandig; subst. —ness; Dissolution, [d|is[e]l(j)`û[vs]'n], smelting, oplossing, dood; Diss`o`lvable = oplosbaar; Dissolve, [diz`olv], oplossen, scheiden, ontbinden, ophouden te bestaan, sluiten (van vergaderingen): To — partnership = ontbinden; —d in tears = wegsmeltende; Dissolvent, [diz`olv'nt], oplossend (middel); Dissolving views = lichtbeelden.
- Dissonance, [d`is[e]n'ns], wanklank; D`issonant = wanklinkend, afwijkend.
- Dissuade, [disw`e`id], afraden; Dissuasion, [disw`e`i[vz]'n], afrading, ontrading; Dissuasive, [disw`e`isiv], ontradend; ontrading.
